Çehresi çýkar olan dünya kullara bizar,
Çengi çadýr neylesin, konut demine güzar.
Ýhtiras rehin almýþ hepimizin ruhunu,
Þükürle biyat olan sabýr, kaçýmýzda var?
Haktan gelen nimeti kendimizden sayarýz,
Eþ, evlat, malý, mülkü Hak alnýmýza yazar.
Habil’likten vazgeçtik, Kâbil’i kabullendik,
Çýkar için kardeþe cihaný yaptýk mezar.
Kul hakkýný gözetmek Allah’ýn emri iken,
Gücü yeten yetene güçlü mazlumu ezer.
Hoþ hülyalara kandýk, unuttuk Ahiret’i,
Ýnancýmýz tükendi, kirlendik azar azar.
Þu fani beden için nefsin sunduklarýna,
Bir avuç sinemize hiç sayýp ettik pazar.
Sevgi, ile sarýlýp saygý ile hoþ tutmak,
Dururken kalbimizi kinle eyledik hýzar.
Ýyilikle, merhamet ilke iken adama,
Nefret ile kötülük, ne yazýk onu bozar.
Aldýðýmýz her nefes sayýlýyken bizlere,
Vay, þu kibirli hale yaþama olmuþuz yar.
Mehmet Kýlýçel,
Soðukdoðulu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.