“ ö.ç.m” den Ay Işığı

Yürürken gecenin koynunda
Ay ýþýðý aydýnlatýyor gözlerimi
Sessiz sessiz…
Bakýþlarýmda düðümler
Çözülecek gibi deðil…
Karanlýðýn zifiriliði
Örtecek neredeyse sevgimi
Yürüyorum perperiþan
Ufuksuz yarýnlara
Ýhânetlerine uðramýþým dostlarýn
Umudum…Umudum tek yoldaþým
Bir elimde Ýskender’in kýlýcý,
Diðerinde Ulubatlý’nýn bayraðý;
Dudaklarýmda Akþemsettin’in dualarý
Zihnimde Necip’in dizeleri…
Biraz daha ýþýk, Ay ýþýðý
Biraz daha ýþýk lütfen…
Sevdâlarýmý göremiyorum
Yürek sýzýmýn sesinden
Yýldýzlar ürküyorlar
Etrafýmda dönen
Pervane kelebekler kaybolmuþ.
Dostlarým olmuþ,
Uçuþan küçük yarasalar...

Adnan Ünal “ö.ç.m”



Sosyal Medyada Paylaşın: