" Yuvasýz kuþlar gibiyim mekâný belirsiz Kal-u beladan bu yana Dünya denen memlekette Sýla hasreti çekiyorum...".
Sonsuzluðu düþlüyorum... Þeytanýn oyunuyla düþtüm bu derde Dünyada herkese el herþeye yabancýyým Kederi sinemde uyuttum Hayattan deðil Ýnsanlardan yoruldum Dost eli diye dikenlere dokundum... Arkamdan söylenen sözleri Ýçime atýp yuttum Aþk sandým kor ateþle kavruldum ki külüm bile kalmadý.. Kaçýyorum kalabalýktan köþe bucak Çalýnmadýk neyim kaldý bilmiyorum Ricat emri verdim gönlüme Bozguna uðradým çekiliyorum.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
wolfs son Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.