HÜSEYN HOCAM
Hasretin döþ yardýðý günlerdeydik hepimiz.
Bir gülüþlük saadet görmedik Hüseyn Hocam.
Hep bir ucu zalimin elindeydi ipimiz.
Kör kuyudan ak güne ermedik Hüseyn Hocam .
Ne vakit ýþýk gördük gölge yaptý bulutlar.
Ne vakit yola çýksak ayak sürüdü atlar
Ne umut etti isek kýsýr kaldý umutlar.
Boylu boyuna sefa sürmedik Hüseyn Hocam.
Yaþama sevincimiz olsa ömür kýsaldý
Bir avuçluk sevinci geldi birisi aldý
Ölelim desek inat etti kabir daraldý
Ne topraðý ne taþý yermedik Hüseyn Hocam
Ah biz ne ilmeklere takýlmalar görmüþüz
Bir yüreðin içinde yakýlmalar görmüþüz
Devrilmeler, düþmeler, yýkýlmalar görmüþüz
Yaktýlar, yýktýlar da kýrmadýk Hüseyn Hocam
Biz ki yokluða doðmuþ gariban çocuklarýz
Varlýðýn içindeki o yok olmuþ yoklarýz
Ne bir rengimiz mevcut, ne karada aklarýz
Kendi baharýmýzdan dermedik Hüseyn Hocam.
Kimi varki bir kalbe kurulmayý öðretir
Kimi sevmeyi kimi darýlmayý öðretir
Yalnýzlýksa kendine sarýlmayý öðretir
Vefasýzlýða ödün vermedik Hüseyn Hocam
Böyle yazýlmýþ böyle gelmiþ levhi kalemden
Birse beþ hisse aldýk dertten, gamdan, elemden
Aha geldik gideriz yalan dünya alemden
Dünya üstüne dünya kurmadýk Hüseyn Hocam
-----------Cenneti de biliriz bað ile bostaný da
-----------Her açýlan kapýdan girmedik Hüseyn Hocam
Dursun Ali Saðlam
Taþkent Özbekistan
26/05/2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dursun Ali Sağlam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.