Sıradan Bir Gün

Gece,güneþin yüzünden peçesini kaldýrýnca,
Uyku denen ölüm halinden dirilmeye baþlanýr.
Anneler çocuklara sýcak bir somun aldýrýnca,
O an kahvaltý sofralarý serilmeye baþlanýr.
...
Güneþin ilk ýþýklarý mahmur camlara vurunca,
Kadýnlar eþleri uðurlayýp kapýda durunca,
Komþular eþikte birbirlerine hatýr sorunca,
Sokakta en içten selamlar verilmeye baþlanýr.
...
Tüm otobüslere balýk istifi gibi týkýlýp,
Her sabah bu güçlüklerle dolu hayattan býkýlýp,
Uykunun zar örülü mahmur kabuðundan çýkýlýp,
Abus çehreli iþ-yerinden girilmeye baþlanýr.
...
Mesai baþlar,yerlerini alýr bayanlar-baylar,
Gelir birbirinden demli tavþan kaný sýcak çaylar,
Sinir denen çifte su verilmiþ o çelikten yaylar,
Kaþýk sesiyle sabah sabah gerilmeye baþlanýr.
...
Kimi hiç takmaz, kendi keyfinde kendi neþesinde,
Aðrý için hap kalmamýþtýr kiminin þiþesinde,
Öðle aralarýnda iþ yerinin bir köþesinde,
Patronlar ve müdürler tek tek yerilmeye baþlanýr.
...
Bir araba sessizce evin sapaðýndan dönünce,
Yorgun ayaklar dinlenir eþiklere yüz sürünce,
Çocuklar genç babalarýný poþetlerle görünce,
Tüm ailecek mutluluða erilmeye baþlanýr.
...
Mutluluktan, renkli bir tablodur evin her köþesi,
Babayla oyundur çocuklarýn en büyük neþesi,
Bir ninni mýrýldayýnca gecenin esrarlý sesi,
Tekrardan en tatlý rüyalar görülmeye baþlanýr…
Zinnur Aldaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: