artýk sükunetini arayan bir nehir
sabi sevinci içinde… heyecanlar
diriliþ ezgilerinin bir bir
harekete geçtiði saatleri
hatýrla
günlük hayatýn çalkantýlarý arasýnda
umutlarýný yitiren kimselere
cennet’e götüren umut kapýlarý açýlýrmýþ
umut tepeleri her zaman umut yüklü olurmuþ
öylesine aydýnlýk
öylesine pýrýl pýrýl
umut tepeleri uhrevi sükun
Allah’ýn, kullarýna en güzel lütfü
sessiz, fakir, mütevekkil
gönül gani
bir maðfiret yaðmuru
bir ruhani iklim
her bir tecellisi ruhu saatlerce sarar
mahalli var
semti var
þehri var
kalbi dolduran cezb ile gelmiþ vecde
latif manalý
içten duyulan bir sesle
çok yavaþ
diyor ki…gitme kal
efsunlu sükunda her gece
en ledünni yalnýzlýkta
ta aðaran fecre kadar
bir elmas gibi yanan kum tepelerinde
umut…
kiþinin gücüne güç katan Allah vergisi bir meziyet
yokluðu, insan için gerçekten büyük eziyet
peygamber ,umudunuzu yitirmeyiniz buyurmuþ
Allah’tan umut kesilmez gerçeðini duyurmuþ
daha insanoðlu yaratýlmadan önce
adem’le havva
cennet’ten atýlmadan önce
yaratýlmýþ umut tepeleri
Allah önce umut tepelerini yarattý
orada ki çamura
nefsinden ruh üfledi
ilk insaný öyle var etti
o günden beri adem’in nesli
benzeri görülmemiþ açlýða, susuzluða, uykusuzluða...
dayandý da
dayanamadý bir türlü umutsuzluða
düþtüyse,
böyle düþtü mutsuzluða
sessizliðin dahi bir rengi vardýr
kýrmýzýya yeþile benzeyen
fildiþi kulesinden
göðün duvarlarýna bakmak gibi belki de
uzun bir çilenin son menzili
umut tepeleri
Allahým
bizleri umutsuzluða düþürme
vesveseleri gönüllerimize üþürme
kötülüklerin bir sebebi de þeytan’sa
ki þeytan’dýr
dünyamýzdan bir baþka dünyaya
bir kerecik olsun kov gitsin
Allahým
bir kerecik olsun kov da onu
katý kalplileri utandýr
unuttukça unutuyor onlar
mayalarýndaki hamuru
tutuyorlar kovulmuþ iblis’in yolunu
Sen bizi o bahtsýzlar safýna katarak
mutsuzluða atma
Senden gelen her þeye razýyýz
bari, bizi þeytan’ýn ordusuna katma
kimimiz bilinen bir hazinenin peþinden
kimimiz bilinmeyen derinlerin
daha bilinmezine yürüyor
ta fizan’da bile olsa gidip onu buluyor
ýþýklarýnýn gölgesinden
masallardan kaçan deniz atlarýyla
dört nala ve ilk sabahtan baþlayarak
insan bu
umutlu yoðrulmuþ hamuru
yitirmezse gönlündeki o ilahi nuru
dönmese de dünyasý Cennet’e
duyar gönlünde bir gün
adem’in havva’ya
yusuf’un züleyha’ya
kavuþunca duyduklarý sürürü
ey bütün alemlerin Rabbi
ey cemadi, nebati, hayvani
insani, ruhani ve nurani
her þeyin ve herkesin yegane sahibi
ey iman ve
þuur ehli kalplerin
en yüce habibi
ey dertli bedenlerin kederli gönüllerin
ve yaralý yüreklerin tabibi
biz biçare kullarýn ki
garipler garibi
hüzünlerin esiri
öksüz ve yetim
Sen bizi umutsuz býrakarak
mutsuzlar safýna katma
umut tepelerimizi karartarak
bizi bahtsýzlar çukuruna atma
ya Rab
Huda’ya Hudalýk yaraþýr
biz naçizlere gedalýk yaraþýr
çünkü sensin penaný
cihan halkýnýn Komutaný
Sana iltica yaraþýr
þu dil ki acizdir Sana iltifattan
günahýmýz baþýmýzdan aþkýn
Senin zikrin ile bize þifa yaraþýr
gözyaþý ve piþmanlýkla
Sana yalvaran kullarýna
karanlýðý saran þu gecede
medet eyle…
ey büyük Allah’ým
umut tepelerinden
redfer