ESKİ ÇOCUKLARA

ESKÝ ÇOCUKLARA

Tamam yoksulduk belki,
Ne bileyim afili elbiseler,
kundura ayakkabýlar yoktu.
Cep telefonlarý, bilgisayarlar,
YouTube, instagram, tiktok yoktu.
Para sayma makineleri evlerde deðil,
Sadece bankalarda olurdu..
Oysa benim en büyük hazinem,
Kýrmýzý yeþil bilyelerim,
Kaðýttan hamur ile yaptýðým uçurtmalarým,
Gazoz kapaklarým,
Kibrit kutusunun resimli yüzü...
Ekmeðe sürdüðüm margarinim,
Tamek meyve suyu, Elvan gazozu..
Kömürlük kütüphanesinde,
Gizli gizli okuduðum ,
Zagor, Kýzýlmaske, Mister No idi,
Gizli kahramanlarým.
Ondandýr haksýzlýða, hýrsýzlýða isyaným.
Peki þimdi çok þeye deðil ama çoðu þeye sahip olsamda,
Neden arýyorum o eski yoksulluðumu?
Affan Dede’ye para saysam,
Satar mý çocukluðumu?

E&E
Sosyal Medyada Paylaşın: