Ey hayat! Suçlusun, bana bir gençlik borçlusun, çocuktum yürüdüm paslý bir giyotin gibi olan daracýk sokaklarýnda, uçurumlar biriktirdim korkularýmla uçuk dudaklarýmla, umarsýz bir gece, karanlýkta kalýp platonik duygular beslerken güne mevsimler gelip geçti tutuþtu tik taklayan zaman baþladý melankolinin melodisi genç kalbim, ihtiyar ruhum, tozpembe olmayan bu evrene neye yarar yüreðinin ezgisi ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahinlatifeci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.