HEP VAR OLDUK

HEP VAR OLDUK
Ellerimizi hep umutla açtýk Mevla’ya
Yaðmurda karda kýþta kýyamette
Dilekte bulunduk fýsýldadýk hep içimizden
Baðýþlanmamýzý affýmýzý talep ettik
Yaratan var eden Rab dediðimiz güçten.

Üzüldüðümüz, yas tuttuðumuz günler oldu
Belki de öyle zamanlar oldu insan olarak aðladýðýmýz
Pes etmedik hiç küsüp kin tutmadýk kimseye.

Devamlý kaçýndýk küfürden günah olanlardan
Þer odaklarýndan uzak kalmaya çalýþtýk
Dost edinmedik þeytanlaþmýþ güruhlarý
Helâlý býrakýp dalmadýk bodoslama harama.

Her zaman temiz sularda yýkanýp arýndýk
Tecavüz etmedik yetimin kamunun mallarýna
Böyle öðretti büyüklerimiz atalarýmýz bize.

Her zaman kendi sahamýzda avlandýk
Yaðmurlar yýkayýp götürdü arýndýk günahlardan
Cehennemi anladýk cennet için çalýþtýk
Tohum ektik nice mahsuller biçtik
Meyveler üretip büyüttük oðlanlý kýzlý.

Yaþamak için insanlýk için çalýþtýk öf demeden
Mevsimler cemreler misali sürdürdük hayatýmýzý.

Bir zamanlar çocuk olduk içimize çektik temiz havayý
Büyüdük boy attýk gençliðe hayaller kurduk
Sevmeye çalýþtýk sevildik kimi zamanda
Baba olduk anne olduk kök saldýk geldiðimiz topraða
Durmuþ Karabaðlý

Sosyal Medyada Paylaşın: