BİR DÜŞÜN ŞÖYLE
Farkýnda deðil misin; saçlarýn aðarýyor
Senin ömür aðacýný; ecel kemiriyor
Her dakika saat; hep baðýrýyor
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Her gün göçenleri; görmüyor musun
Sen de öleceksin; bilmiyor musun
Aynada çehrene; bakmýyor musun
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Dün göçtü yine; biri kefenle
Hani nenen, deden nerede
Sonun yaklaþýyor; her an senin de
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Saçlarýn döküldü; yaprak misali
El ayak çatladý; toprak misali
Görmez oldu gözün; artýk her þeyi
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Dizlerinde eski; derman kalmadý
Sözlerinde güçlü; ferman kalmadý
Duyan kulaklarýn; bir ses almadý
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Bu Dünya fanidir; bitecek elbet
Gerçek dünya; ölünce göçtüðün Ahret
Kulluk görevin senin; Allah’a þükret
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Diþlerin döküldü; yiyemez oldun
Aðrýdan, sýzýdan gülemez oldun
Oturduðun yerden; kalkamaz oldun
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Dünyanýn malýna; aldanma sakýn
Gideceksin sonunda; sade kefenle
Ahrete yönelsin; biraz merakýn
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Ölünceye kadar; dünyada çalýþ
Hayýr iþler yapmakta; herkesle yarýþ
Ahreti unutma; Dünya yalanmýþ
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Allah birdir; baþka yoktur tapacak
Ýnanmayan cehennemde; elbet yanacak
Zalimler cezasýný; bir gün bulacak
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Nice padiþahlar; toprak oldular
Göçen dostlar; tek tek unutuldular
Dünyada onlar da; çok yaþamýþlar
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Doktorlar buna; çare bulmamýþ
Lokman Hekim bile; yaþayamamýþ
Bu dünyada ölümsüz; varlýk doðmamýþ
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Azrail davetsiz; misafir gelir
Ummadýðýn anda; canýný alýr
Tedbirli ol seni; ansýzýn bulur
Ölüm var ey insan; bir düþün þöyle
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemalettin ASİLTÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.