ŞEHİTLER HAFTASI 14-20 Nisan.

"En büyük asker!
Bizim Asker!"
Nidalarý ile yeri göðü inlettik..
Birliðine omuzlar da....
Davul zurna ile yolcu ettik...
Yol boyunca...
Neþeyle, gururla..
Hep beraber zeybekler oynadýk...
Halaylar çektik..
Türkülerle Asker kýnaný yaktýk...
Peþ peþe konvoylar yaptýk...
Tekbirlerle....
Birliðine Asker olarak, seni yolcu ettik!
Yol boyunca...
Gururla!...
"Vatan sana caným feda!" diyordun..
Vataný canýndan çok sevdiðini söylüyordun!...
Bir ara...
"Ana!" Dedin.
Ben askere Vatan için gidiyorum...
Þehit olursam, sakýn arkamdan aðlama! Diyordun!
Aðlayýp düþmaný sevindirme...
Ana diye otobüsün camýndan el sallayýp baðýriyordun...
Bana söz ver Ana!
Söz ver!
Diye son kez baðýrdýn bana...
Ben de...
Aðlamam yavrum!
Sana söz diye baðirarak cevap vermiþtim.
Buðulanan göz yaþlarýmý silerek.
Söz sana oðlum!
Söz evladým!
Aðlamayacaðým!
Demiþtim sana...
Karþýnda, Asker selamý durup.
Þehit anasý aðlamaz diye arkandan haykýrmýþtým!

Teskere haberini beklerken...
Bir sabah vakti...
Telofonda þehit haberin geldi bana.
Tabutunun üstüne sarilmiþtý bir al bayrak!
Tabutuna sarýldým aðlayarak...
Kaderimmiþ Þehit anasý olmak!
Sonra gururla dimdik durdum.
Asker selamý ile...
Taputun karþisin da...

"Son kez öpeyim seni ÞEHÝT yavrum" dedi Baban!
Dedim ki, "Aðlama Bey!
Evladýmýz Vatan için þehit oldu!
O ise aðlayarak..
Haným!...
Ne yapayým?..
Evladým þehit oldu!..
Þimdi yok yanýmda!
Baðrýma neyi basayým!
Dedim ki! "Gururluyum ben Bey"...
Ben Þehit Anasýyým!
Sen Þehit Babasý!
Son kez tabutunu öpeyim.
Seni öyle yolcu edeyim, Dedim.
Arkamdan, Baban birden baðýrdý..
"Ben de!".
"Ben de" dedi.
"Son kez öpeyim alnýndan ÞEHÝT im!" dedi..
Sanki..
"Gözlerimden yaþ deðil..
Kan akýyor du"...
Haným dedi!
Evlat acýsý baðrýmý yakýyor...
Yavrum!
Halen o sözlerin kulaðýmda yankýlanýyor..
Tabutundan mis kokular yayýlýyor...
Þimdi ise seni tekbirlerle...
Cemaat, cennete yolcu ediyor..
Her tarafta
Allahuekber! Nidalarý yükseliyor!
Þehitler ölmez!
Vatan bölünmez!
Sesleri yankýlanýyor...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: