HAYAT BİTERKEN

HAYAT BÝTERKEN
Sanýrsýn bir makine diþl
Ufalýyor eskidikçe zama
Ýnsanýn varlýðýný.

Var olmak ile yok olmak arasýnda
Yaþam sömürülüp bitiriliyor insafsýzca
Düþünceler çekiliyor köþesine
Duygular nedense duygusuzlaþýyor.

Geçmiþe direnmen geleceðe el sallayan
Var oluþ göçüyor sessiz sedasýz.

Ne sevgi ne aþk biçare artýk
Ýlaç olmuyorlar bitiþe
Sessizce yol alýnýyor bilinmezliðe
Vedalaþmaya bile imkân kalmýyor.

Ne el sallayan var ne güle güle diyen
Belki bir teneþirde yýkayýp kýrklayacaklar.

Ýster bir beze ister hassaya
Sarýp kefenleyecekler
Ne fark eder ki hayat biterken
Hiçte fark etmez bu seremoni
Ýhtiyaç mý bilinmez.
Durmuþ Karabaðlý


Sosyal Medyada Paylaşın: