Kumlar örter beni

sen ateþ bense kar
eririm alevlerinde
suya dönüþürüm
týpký kar’ý erittiði gibi güneþin

sulanýr ekinler baþaklar büyütürüm
kuru toprakta yürürüm

bir dere görsem ona karýþýrým
yolunu bulsam denize ulaþýr dalgalarla bakýþýrým

onlar anlar sarmalar kollarýyla lacivertleriyle yýkar beni

bir gizin içinde
söner yalnýzlýðýmýn ateþi
kimse görmez kumlar örter beni

Hülya Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın: