Yalnýzlýk adýný boþ duvarlara söylediðinde,
Dar akþamlar kirpiklerine deðdiðinde,
Bir sokak köþesi avuntusu dilediðinde,
Üstümüzden gökyüzü çekildiðinde,
Hercai menekþelerden af dilediðinde,
Ben oradaydým...
Hüzünlü kaldýrýmlarda gözünden düþtüðümde,
Ömrüm bir yaprak gibi rüzgarda titrediðinde,
Piþmanlýklarým iflah olmaz nasýra dönüþtüðünde,
Nefesim kendime aðýr geldiðinde,
Ýçimde soluklanan kuþlar sessizce göç ettiðinde,
Ecelim namluya ardý ardýna sürüldüðünde,
Ben oradaydým...
Gönül daðýma kar boran vurduðunda,
Geçmez zaman kurþun gibi aðýrlaþtýðýnda,
Arsýz karakýþlar kapýma dayandýðýnda,
Tenime araf kokulu yaðmurlar yaðdýðýnda,
Sonbahar eline valizini aldýðýnda,
Ben oradaydým...
Onca yýl sonra geriye gülüþün kalýrken,
Hatýran kanayan dudaklarýma saklanýrken,
Aksaný bozulmuþ adýmlarým bir bir eksilirken,
Adým geçmeyen dönek þarkýlara sýðýnýrken,
Acýyan yanlarýmý köreltirken,
Yurtsuz sevinçlerimi metruk güzde kefenlerken,
Ben oradaydým...
Sen benden öylece gittin ama;
Ben senden hiç eksilmedim ki,
Hâlâ býraktýðýn yerde,
Hâlâ oradayým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.