Kim bilir? Kaç gönülde enkaz bir þehir, kaç gönülde yýkýk dökük bir sevda, kaç gönülde hüzün, kaç gönlü sürgün ettin yüreðinden!
Kim bilir? Kaç gönülde ayrýlýk, kaç aþký katlettin ve hiçbir cinayeti üslenip! hiçbirinde parmak izi býrakmadýn!
Hücre evinde dinlediðin þarkýlar, sözlü ifadelerde bütün kabahatlerini yüklediðin þiirler oldu!
Haklýydýn! Çünkü ne adam gibi bir adama, ne de adam gibi sevmesini bilene denk geldin! Çýkýnca karþýna adam gibi seven biri; aðýr geldi sevi sözleri, eylemleri, uðruna feda ettikleri ve edebilecekleri!
Aþk dediðimiz þey, bu olsa gerek. Sen onu severken, O, dünde býraktýðýn enkazlara takýlý kaldý.
Sen; ne kentsel dönüþüm gibi saðlam bir aþký, ne de ebedi mutluluðu istedin. Çünkü senin deprem yaratmak, yakmak, yýkmaktýr mizacýn!
Gitmekse amacýn, hadi git! Git! Baþka yüreklerde enkazlar býrak!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.