Bazen bakýþlarý yol alýr insanýn sessizliði sürer diline yutkunur içinde ki acý resmi yüklü bulutlar yýðýlýr üstüne dünyanýn soluk rengini giyer tenine... içime iþleyen yarayý kanatmayýn diyorum
baktýðým yüze yorgunum ve hýçkýrýk kuþlarý göðsümde öyleki... doðuyor göðüme aðýt yýldýzlarý bir boþluk matem havasýnda uçuþur da konar bileklerime
cýlýz bir sesin dizinde boðuluyor yorgun bedenim durulmuyor böyle zamanlarda içimdeki ben... göçmek istiyor kayýp kentlere
acýlarýn dilsiz olduðu mavi denizlerin gerçek ruhun ýsýndýðý dahasý... yüzümü avuçlarýna alan yüreðimi saran derin bir uykuya dalma isteði...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrimkaya~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.