Evlat... Hayat meyvesidir derlerdi… Ben de heveslendim... Dilemiþtim, Hak’tan, hep güzel ve insanlýða faydalý bir evlat!... Öyle ki... Umut olsun! Ýnsan olsun! Vatana millete hep faydalý olsun dedim! Benim dilediðim gibi, inþallah! Hayýrlý olacak benim Evlat!... Hep ümit ettim. Hayat þartlarý mý?... Yoksa iþlediðim günahlarim mi? Bilemedim! Bilemiyorum! Savurdu, attý onu bir kenara bu hayat... Ýstemezdim evladýmýn böyle kötü... Her þeye tezat. Bir evlat! Istemezdim, Yarabi!... Ben ne hata etdim? Ne günah iþledim? Þu haline bak. Herþeyi ile yaþantýsý berbat! Oldu hayýrsýz bir evlat!... Neydi benim günahým Yarab!... Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.