EKMEK KAVGAMIZ SÜRERKEN...

Hatýrlar mýsýn bilmem?
Ekmek kazanma tasasýna düþtüðümüz zamanlardý,
Saat gecenin on ikisi, biri olurdu,
Pedalýný elle çevirdiðimiz makinada baský yapardým,
O uykusuz kalýr, beni beklerdi.
Uykuya doymadan kalkardýk sabah erken,
Mesaide olurduk saat sekiz derken.
Ekmek kavgamýz sürerken.

Þehir, köy fark etmezdi,
O, bebeklere koþardý,
Mahalleleri gezer, tespit yapardý.
Yazardý tek tek, usanmazdý.
Kartlara iþlerdi doðmuþ,
Ya da doðacak olan bebekleri.
Gidemediði eve tekrar giderdi,
Layýkýyla yapmak için görevi.
Yorulurdu, uzun yollarý adýmlamaktan.
Daha çocuklar yokken,
Ekmek kavgamýz sürerken.

Sorumluluk alýrdýk,
Ýþten yýlmadan, usanmadan,
Aldýðýmýz maaþý helal etmek uðruna,
Çalýþýrdýk ne iþ varsa, býkmadan.
Gençlik azmi ile bitmez enerjimiz vardý,
Biz rahattýk vicdanen,
Bize o kardý.
Acý, tatlý anýlarý tattýk yýllarca,
Bir küçücük odada muhabbet ederdik bolca.
Kahkahalar saçýlýrdý etrafa usulca.
Sýðardýk o odaya beþ kiþi birden,
Samimi dostluklar olurdu yýllar önceden.
Kalp kýrmazdýk asla,
Ekmek kavgamýz sürerken…
7.4.2023 Emir Þýktaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: