ELVEDA Bu gün saatlerce mezarýndaydým. Toprak sen kokuyor, diktiðimiz çiçeklerde iki su damlasý senin göz yaþýný hatýrlatýyor. Yaný baþýnda dolaþan karýncalar bana mutlu olduðunu anlatýyor. Güneþ topraðýný bir yorgan gibi sarýp ýsýtýrken ; sarýldýðýmda senin sýcaklýðýn geliyor. Diyorlar ki Ablan gitti; ama hayat devam ediyor. Biliyorum ki içime ferahlýk vermek istiyorlar. Ama sen yokken yaþamadýðýmý bilmiyorlar. Nefes almayý yaþamak zannediyorlar. Býraktým artýk hayattý yaþamayý sen gittiðinde Abla. Sen huzurlarda ben bu fani dünyada; öksüz kaldým çünkü senden baþka anlayan olmadý beni Abla. Bedenin toprak altýnda çürümeye yüz tutsada biliyorum ki ruhun heran Yaný baþýmýzda. ELVEDA SANA ELVEDA ABLA.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaya1978 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.