Ýki bin yedide de, Söylemiþtim þiirle, Kulak vermediniz sözüme... O garip, sen ve diðerleri, Sevdanýn eþiðinde geçirdiniz, O güzelim günleri. Ben pineklemeyin dedim, Nasihatýma güldünüz hep. Göremediniz, bilemediniz, Ortadaydý oysa, kocaman sebep.
Son kez çaðrýda bulundum, Kendimce.. Mýsra mýsra, Hece hece. Ama nafile dinlemediniz! Netice...? Tüm sevenler ve sen Site’den kovuldunuz. O yine göz kýrpmakta, Ve için için size Kahkaha atmakta... Ve þimdi, Yeni garipler, heyecanla, Sizin gibi, Umut diye, boþa koþmakta.
Kýzým sen bu sevdadan vazgeç Ankarayý getir gözünün önüne! Edilen yeminleri düþün! Sonunda, yerini gözyaþlarý almadý mý, Nerede kaldý o þen þakrak gülüþün...?
Necati Dikmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
nedi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.