Yılların Eskitemediği Dost Gibiyim Bu Gece

Yýllarýn eskitemediði dost gibiyim bu gece
Bir yaným nasihatta alýngan gençliðimle
Bir yaným demde
Dert edilmiþ ne varsa döküyor içini bir yaným
Bir yanýmsa eksiðimi tamamlama telaþýnda...

Yýllarýn eskitemediði dost gibiyim bu gece
Yollar almýyor ser hoþluðunu gecenin
Kim demiþ yalnýz içilmez diye ?
Yalnýzlýðýn kadehine bir mey koyda gör
Kendi þerefine içmeyeceksen neye yarar yaþamak...

Yýllarýn eskitemediði dost gibiyim bu gece
Kendime sakladýðým ne varsa döktüm sýr diye
Kýrdým esaret denilen sýrdan aynalarýmýn zincirini
Bir bedene büründürdüm ruhumu dost ettim kendime
Serden gayrýsý yalanmýþ geç anladým...

Yýllarýn eskitemediði dost gibiyim bu gece
Üzerime düþen ne ise ezildim aðýrlýðýnda
Ezildim ama ezdirmedim hak denilen insanlýðý
Düþürmedim dili zehir olan zalim diline
Sarýldým kalleþ pusularda
Yine de teslim etmedim ruhu ele...

Yýllarýn eskitemediði dost gibiyim bu gece
Elleme beni gardaþlýk
Yaðýmda kavrulup
Demimde dövüldüm yýllarca
Etmez benden gayrýsý bu bedene ilaç
Yýllarýn eskitemediði dost gibiyim bu gece
Býrak içeyim kendimle baþ baþa....

Çaðdaþ DURMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: