Biri haykýrdý heykel diye. Baktým suratýna kim diye? Benzemiyordu inan ki bize Belli ki içinde biriktirmiþ kinini. Denize dökülenlerin itiydi o. Atam.
Sordum Nene hatunu, Seyit çavuþu Yüzü düþtü sýkýldý, çatýldý kaþý. Belli ki yeniden depreþti kuyruk acýsý. Hatýrlayýnca geçmiþi kurudu tükmüðü Ýngilize güvenmiþ itin biriydi o. Atam
Asýl mesele o itte deðildi. Ýte müsade edenlerdeydi. Susarak cesaret verendeydi. Dedim ölmedi ölmeyecek ülküsü. Nikolaosun burda kalan itiydi o. Atam
Yaþýyorsak özgürce bu topraklarda. Okunuyorsa ezan bu semalarda. Seni kim anmýyorsa dualarýnda Araþtýr bak bozuluk vardýr kanýnda Fransýzýn, Ýtalyanýn itiydi o. Atam
Sosyal Medyada Paylaşın:
KÖKSAL-40 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.