GÜNEŞİ BEN ÖLDÜRMEDİM

Bir kuþ ölüsü avuçlarýmda hayat
Akþamlarýn eflatun renginde
Kendine yer bulur
Dudaðýmýn hüzünbaz gülüþünde

Soluksuz kaldýrýmlarda altý çizili aþk
Ben susayan bir coðrafyanýn eli nasýrlý çocuðu
Bana göre deðil nezaketsiz ayrýlýklar
Bakýþýmda bir çiçek kokusunu taþýr.
Aðlarken bile asildir yalnýzlýðým

Beni yalnýzlýðýmla baþ baþa býrak
Ve git!
Gitmek seni özgür kýlacaksa
Bensiz yüreðin nefes alacaksa
Baþka dudaklarda…
Sana gitme diyemem

Bir þiiri alnýndan vururum
Ve susarým yanarken mýsralar
En iyi gözyaþý kibrit alevinde tutuþur
Acýlar insaný çilenin dergâhýnda piþirir
Sen susarsýn vakit ölüm serinliðidir
Gözyaþýný martýlara ver
Ben denizlerden toplarým ýslak yanaðýný
Þimdi sus!
Dinle daðlarýn sevdalý sessizliðini
Bir çobanýn inleyen kavalýnda.
En iyi yaðmur saçlarýnýn perçemine yaðar
Geceler bir palyaçonun kahkahasýna bile az gelir
Karanlýk terk edilen bir yüreðin rengi olur

Üþürüm gözlerinin tenhasýnda
Bakma durgun suya dalarken gözlerin bana
Göðümden yýldýzlar birer birer düþüyor
Ben tutamýyorum
Elim kolum baðlý oturmuþum
Kaderin kör býçaðýný bekliyorum
Korkmuyorum aslýnda korkar gibi yapýyorum

Nafile sonuç deðiþmeyecek
Ben yine uçurumun kenarýnda kopmaya hazýr
Umudun iplerine tutunacaðým
Koparsa da kopsun
Güneþi ben öldürmedim

8 Eylül 2008

Hüseyin Özbay

Sosyal Medyada Paylaşın: