SONSUZLUĞUM OL

Dur dinle !
Kaç kýlýða büründüðünü
gözlerimde...
Önce;
bir yudum su...
Sonra;
ciðerlerimde nefes
ve ruhuma can oldu
’O’ yüce sevgin.
Yüreðimde bir ateþ.
Volkanlar patlýyor sandým
ardarda günlerce...
Yaz dedi hadi.
O’ sýmsýcak ses.
Avuçlarýna alýpta ellerimi.
Ne yazayým dedim;
Usulca?
Düþ’ün dedi.
Benliðim,
bir çift gözde eridi...
Ne seller aktý tutamadýðým
kirpiklerimden...
Ne firtýnalar, kasýrgalar,
depremler ardarda...
Ne geceler þahit oldu
Feryada...
Dil lâl !
Yetiþmiyor can sunduðun
imdada.
Sonra; o derinlik.
Issýz, kapkaranlýk, soðuk.
Titredi ciðerlerim.
Kan aktý yaramdan oluk, oluk...
Kesildi dermaným.
Yazýlmýþ fermaným.
Eðdim baþýmý.
Nar’ýndan;
Nur’una...
Bildim yol arkadaþýmý.
Hiç’likti bu kervanda
yüreðimin makamý !
Cesedimdi kalan ardýmdan.
Baktým uzun uzun
Ölü bedene.
Incecik bir sýzý,
býrakmadý o günden bu güne...
Türkü oldun sazýmda;
Þiir oldun kalemimin ucunda...
Dert oldun þifasý mahþere
kalmýþ;
Kapkara bir sevda !
Adýn ruhuma yazýlmýþ.
Acýn hasret olmuþ baðrýmda.
Sabýr en güvenli liman.
Suskun bekleyiþlerin,
güneþisin yarabbim ’sen’ gönlümde.
Sýrattan, murada...
Cehennemden;
Cennete gider bu yol.
’Ey ’AÞK’!
Ne olur;
Sonsuzum ol.’
...
Nigâr Güler.
~Firuze~
Sosyal Medyada Paylaşın: