Ey Arkadaþ! Bencil ise sevdiðin. Vay haline... Aylarca günlerce bekletir, seni gönül kapýsýnda... Senden alacaðýný, aldýktan sonra. "Ne olacak sanki?" "Beni kirdýn" "Hadi þimdi git" derler. Rol yaparlar... Deðerini söylemek istemezler. Ama, sen ona hatýrlatýnca. "Ne oldu ki?" "Sus, artýk!" "Bitsin!" derler.. Sana þiddetle çýkýþýrlar. Sonra, naz yaparlar.. Gönüllerini almaný beklerler... Takýlar, hediyeler, isterler... Önce cepte ki para, harcýya harcýya biter. Sonra, ümitlerin yiter. En sonunda da... Sevdiðini sandýðýn Ýnsan, çekip, gider. Kýymetten pek anlamazlar. "Benim için kýymetli, para harcayan" derler. Ama!... Paran bittiðinde.. Onun için sen de bitmiþsindir... Ya, gittiðin de... Neden sonra anlarlar... Belki, deðerini... Ya da, sen öldüðünde... Yani... Ýþ iþten geçtikten sonra... Onun için, gerisinin pek bir önemi yoktur. Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.