*** SÜRGÜN MAVİM ***

***************************
Ben adýna tutundum çünkü
Tutunacak hiç dalým yoktu
Gözyaþlarýma sýðýndým
Sýcak diye üþümüþlüðümden
Kýrýlýyorum hep iki yüzlülükten
Yüzümü yalnýz sana asýyorum
Riyakarlýk aleminden ... sonsuza
***
Ben yalnýzlýðýma þiir yazdým
Tutunacak hayallerim kül oldu
Alýn yazým deðiþsin diye el açýyorum
Korkuyorum sen gelmeden
Adýný anmýyorum ölümün
Selalar duyuyor
Kulaklarýmý kapatýyorum
Sonra karýncalarla konuþuyorum
Belki bir çocuk sanar beni ölüm
***
Ben Güneþ’e tutundum
Doðmasýný beklerken
Siyah bulutlar arasýndan
Gece Ay’a baktým
Gülümseyen bir yüz aradým ýþýðýnda
Tutunacak ne bir ufkum
Ne de gökyüzüm vardý yýldýzlý
Adýný yazýyorum defterler dolusu
Kalemler kifayetsiz kalýyor
O kadar çok dua-ayet ezberledim ki
Sen gideli
Güneþ’i tutup býrakmamak gelirdi içimden
***
Ben saðnaklara tutundum
Bir çöl þarkýsý okurken dilim
Islanýyorum ýslak gözlerinin derininde
Anýlar geçiyor kafatasýmýn
Kývrýmlarýnda ekran ekran
Maziyi seyrediyor gözlerim
Gözlerine tutunan bekleyiþler var içimde
Ben sana tutundum bil ki
Bu kalp sana doðru
Soluðum nefesim sen
Düþüncelerimi
Doðuþuna çeviriyorum Güneþ’in
Yaðmur yüklü bulutlar
Daðýlsýn diye gözlerimde
Yeter bu ayrýlýk
Bu özlem
Yeter bu keder !
***

Günay Koçak 3.4.2023
Sosyal Medyada Paylaşın: