Yüzümüz Kalmadı Yaşamaya

Yüzümüz kalmadý yaþamaya
Cadde cadde, sokak sokak
Düþmüþ insan yüzleri
Suretler donuk
Benizler soluk
Kimsesizliðin dem tuttuðu bakýþlar
El versen
Yüz yok el sürmeye
Maskelere gizlenmiþ korkular
Ýnsanlar aç
Ýnsanlar bitap düþmüþ
Düþmüþ yüzler
Suratlar asýlmýþ yeryüzüne...

Yüzümüz kalmadý yaþamaya
Tutuþmuþ etekleri aklýn
Ramak kalmýþ delirmeye
Ýnsansýz yaþam alaný koymuþlar adýný
Hangi trene binsen yalnýzlýðýn duraðý
Ýçi çekilmiþ kavramlara sýðýnmak nafile...

Yüzümüz kalmadý yaþamaya
Çare diye tutturulmuþ bir aþý
Yutturulur mu dikene sevdalý çiçeðe ?

Yüzümüz kalmadý yaþamaya ey dost
Bakidir zulüm sustuklarýna
Yaþýyorum ölmedim diye haykýrmak nafile
Susmak bir gafletin uykusu
Uyandýrsan da gözleri kör
Kabustan hayra yorulmuþ bir insan sureti
Lanetleyecektir seni...

Yüzümüz kalmadý yaþamaya
Gönle hamasetle dokundular her gece
Önümüze kýrýkladýlar insanlarýn kalbini
Yedik hep doya doya...

Yüzümüz kalmadý artýk yaþamaya
Nefesler tutuk
Nutuklar sustu
Çöktü karanlýk aydýnlýða
Yüzümüz kalmadý artýk ey dost
Yaþatmayý beceremediðimiz insanlýða...

Çaðdaþ DURMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: