Sera'ya mektup...

Ah sera hüzün sancaðýný kucakladým yine
taþýyorum bir bilinmezliðe
gözlerim kan çanaðý bir gül
kokusu yitirilmiþ avuçlarýmda
yüreðim yangýn yeri
saçlarým üþüyor
ellerim titriyor sera
bir cümlede vuruldum destursuz
tarumar gönül hanem
gidenin yasý kaç asýr sürer
kaç adýmda son bulur soluðuma batan dikenler

acýyor,kanýyorum iliklerime kadar
sus hanemi boðmakla geçiyor ömür
söyle, sen söyle, diner mi bu özlem
incinmiþ zamanýn yangýný söner mi
giden geri gelir mi...gelsin sera
her nefes duvarda ki sýtma nöbeti
çarpýyor an yüzüme, d’üþüyorum kendime
öylesine uðradýðým bir durak þimdi her nefes

bir cümlede vuruldum yine
sen, en iyi sen anlarsýn beni ve gideni
uçurum kenarýnda bir bekleyiþ benimki
yasýný tutuðum bir dua,bir duaydý dileðim
savunmasýzým burada, üryan bir haykýrýþ dilimdeki

umudu gömdüðüm soðuk bir yalnýzlýk
yürüyorum istemsiz hayatýn akýþýna
ýþýðý yitirilmiþ bir dünya kaldý sera
birde aðrýsý...
ve bir el mutlaka dokunuyor o aðrýya
iþte yine düþtü sýzýsý, dolaþýyor tenimde
sýðýndýðým liman yok oldu ,kayboldum sesimde
ah sera ruhum yorgun
bedenim asmýþ kendini bir köþede...







Sosyal Medyada Paylaşın: