Elbet bir gün aþk çalar kapýný Ürkek bir kedi misali Kaþla göz arasýnda Ýþler cismi bedenine Çaktýrmadan...
Yavaþ yavaþ nakýþ eder Saçýnýn telinden týrnak ucuna kadar Ateþi çýkar bir anda cismi bedeninin Kelebekler uçuþur eteklerinde Köreltir içten içe gözlerini Sahiplidir yüreðin sen farkýnda olmadan Aþk bu Ýþini yapar çaktýrmadan...
Sen, senin deðilsindir artýk Zapt edilmiþtir bütün kalelerin Yüreðin beyaz bayraðý çekmiþtir çoktan Bilmeden sonunu Yaþarsýn payýna düþeni Acýsýyla tatlýsýyla Ellerinden alýr benliðini Sana sormadan Aþk bu Yaþatýr kendini Çaktýrmadan...
Ne Mecnun nede Leyla, Ne Ozan nede Ayla, Aþký arýyordu. Oysa aþk ! Üç harfliler gibi; Zigana’dan Toroslara Sahiplenecek bir kalp Sýzýlacak bir beden soruyordu. Balýkçýda buldu kendini Çükü balýkçý; Semaya dualar gönderiyor Denize cevapsýz mektuplar býrakýyordu Bir balýðý öptü aþk Balýk; Dönüþtü deniz kýzýna Oltasý gerildi balýkçýnýn Aþk yaptý yapacaðýný ! Kýrdý þeytanýn bacaðýný Okþadý sazýn gövdesini Týnýsý kalubeladan gelen Bir türkü çaldýrdý ozana