SOLMASIN ANALAR...
Analar ölünce aydýnlýk ölür,
Dünya karanlýktýr evladý için.
Evlatlar, Ana’yý omzuna alýr,
Mezara gitse de sevinir, niçin?
Kimseler görmesin evlat acýsý,
Derdin bana gelsin söyler her Ana.
Gözlemek çetindir evlada yasý,
Evvelce ölümü diler her Ana.
Sabýr da tükenir, metin olmakta,
Gelir diye evlat, yollara bakar.
Her can borcun öder, Ana solmakta,
Ana’yý, Bala’nýn acýsý yýkar.
Verende, alanda yaratan Allah,
Analar sað iken canlar almasýn.
Evlat alýp, Ana aðlatan Allah,
Analarýn gözü yaþlý olmasýn.
Analar sevginin timsali yerde,
Evladý meyvesi, þirin canýdýr.
Allah! hiçbir Ana kalmasýn darda,
Evlatlar, Ana’nýn zaaf yanýdýr.
Rahmete gittiler Analarýmýz,
Daha, halýn nece? soranda yoktur.
Uçtu yeþil ördek, sunalarýmýz,
Gördüðüm rüyayý yoranda yoktur.
Merhamet doludur Ana yüreði,
Her öksüz çocuðu görünce aðlar.
Rabbim Emircan’ýn budur dileði,
Solmasýn Analar, gül açsýn baðlar.
27.3.2023 Emir Þýktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.