Çekilir insan bazen içine En kuytu köþesinde aðlar sessizce Taþ deðildir neticede Yýkýlýr etten duvarlarý üzerine Enkazýný kendisi kaldýrana kadar bekle El sürme mahremine O dik duruþu saðlayana kadar El verecek kendi çaresizliðine....
Ekilir insan bazen yer yüzüne, Ýnsanlýk tekrar tomurcuk açsýn diye....
Çaðdaþ Durmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çağdaş Durmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.