Dolunayın kızıl saçları

Caným da cananým da,
varým da yoðum da sendin, hala sensin,
her þeyimdin sen benim, hala her þeyimsin.
Hep sen varsýn kalbimde,
hiç köz tutmasýn, hep yansýn diye.
Kýr çiçekleri de masumdu bizim gibi oysa;
kaderlerinde yaðmursuzluktan kurumak varmýþ yana yana.
Baksana, dolunayýn denize yaptýklarýna;
salmýþ kýzýl saçlarýný dalgalarýn üstüne,
kafa tutuyor kendince,
denizin uçsuz bucaksýz lacivertine...
Ya senin bana yaptýklarýna ne demeli?
Hiç unutulacak gibi mi?
Yazýk deðil mi bana?
Ben de, týpký senin gibi bir can deðil miyim, bu kainatta?
Neden kýydýn bu cana?
Neden attýn ayrýlýk ateþine,
hiç umarsamadan beni?
Var mý öyle,
havadan sudan nedenlerle,
bir caný böyle yakýp yýkmak?
Kainat benim içimde,
aþkýn ile dönüp duruyordu zaten,
öylece kendi kendine.
Sen de, bunu çok iyi biliyordun ama;
bir daha, bir daha atýyordun,
ayrýlýk ateþini kalbime.
Benim iþim, aþkýn ve sevdanýn oduyla yanmak;
Senin iþin, ayrýlýk ateþiyle can yakmak.
Hiç bitmiyor, benim seninle olan,
bu ayrýlýk gayrýlýk sýnavým.
Sayende, artýk hiç sönmeyen bir ateþim ben;
Kýyametim koptu, yalnýzlýk ateþiyle yanarým;
Kurumaya yüz tutmuþ kýr çiçekleri gibi,
bir damla suya muhtacým.

Cahit Fýkýrkoca
25.03.2023, Ankara


Sosyal Medyada Paylaşın: