Bir ýþýk huzmesi, Getirdi seni bana, Yapraklar sarardý, Üzüntüsünden yokluðuna, Þarkýlar sustu, Þiirler düþmedi kâðýtlara, Ve mevsimlerden sonbahar, Aylardan Eylüldü. Yaþanan sensizlikti. Ýçime dolan hüzündü. Gördüðüm rüya mýydý? Gerçekliðine bürünen. Bir akþam yattým. Bir sabah kalktýðýmda, Karþýmda sen vardýn.
Sokaklar cývýl cývýl, Çocuklar geliþinle þen, Yokluðunda kurumuþtu, Þimdi yeniden açan menekþem. Huzur vardý yuvamda, Sendin mutluluðu getiren, Mýsra mýsra düþüyordun. Sancýsýyla doðurgandý kalem. Yýllar sonra seni yazýyordum. Aylardan Eylüldü ve sonbaharýmdayken.
Gece utangaç bir çocuktu. Seninle doyasýya seviþirken, Ay saklambaç oynuyordu. Dudaklarýnda sonsuzluðu içerken, Sokaklar sessizdi. Aþkýmýzýn naðmesini dinliyordu. Þarkýlar seni özlemiþti, Notalar seni anlatýyordu. Uzandým yanýna huzur içinde, Mutlu bir uykuya dalýyordum. Hayatý anlýyordum artýk, Anlamýný biliyordum sonsuzluðun, Bir ýþýk huzmesi aldý seni, Açtým gözlerimi, sen yoktun.
BAKÝ EVKARALI Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.