belki hiç görmüyoruz kar savuran avlulardan annemizin sandýðýnda hala kaçýncý kez çiçek açan ipliðine bir söz.
belki de havada savruluyor, düþü görüp, düþten kaçan ve böyle bakýyoruz avuç içlerinde yara kuzeydeki karahindibanýn aldatýcý rengiyle að örüyordu hançerin izi.
kaburgamda gece, orada zar atýyorum bir buluntunun kan akýþýnda damarlarýmýz çatlayana kadar baðýrýp açýða çýkacaðýz bakýþsýz ve þarkýsýz neydi gölgenin ve suyun dilsizliði buraya sýzan büyümüþlük hali.
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.