ý sen þairsin diyordu sultalý bir ses ben bir kadýnýn bacaklarýný seyrediyordum genç bir kýzýn uzun kirpikleri batýyordu bakýþlarýma uzuyordu aldýðým her nefes kimseyi dinlemiyordum.. ýý bir gamýn perde aralýðýndan seyrediyordum geceyi kuþadasý’nda daralýyordum tütsüleniyordu gözlerim alçaktan uçan kuþlarý vuruyordu birileri ben hep sana yükseliyordum.. ýýý ateþ böcekleri baþlatýrken seviþmeleri gün batýmlarý oynaþýyordu gözlerimde dua ediyordum almasýn rengini kanýmýzdan ve tükenmesin diye dað çiçekleri ýv acý uzakta olmanýn adý eðilince yüzüne gecenin iki kiþilik bir yorgan gökyüzü örtülür üstüne özlemlerin baþýmý vurduðum duvarlarýn ustasý hüzün bilmelisin ölümlerimin þahididir sensiz her yeni gün v hüküm giymedi aþklarýmýz konuþsak / susmasak biraz seviþsek seninle bilinmeyen bir yönden gün ýþýyacak yýrtýlacak karanlýðý gecenin zamanýn zembereði kýrýlacak vý ölmek kolay etim kemiðim acýmadan vazgeçmek olmasa sevdandan vý bir adak mumu kadar ömrüm söz etme / sevdan bir yalan yalan be gülüm yalan be can gene de geceme açmazsan her düþen yapraðýnda ben bin kez ölürüm
hadi sapla son dikenini / deðiþiklik olsun / bir gülün renginden gelsin ölüm..
Sosyal Medyada Paylaşın:
fihaha(OrhunBasat) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.