BEN Mİ, DEVLETİM Mİ SUÇLU ANLAYAMADIM!

Ömür gelip geçti ne de çabuk
Mutlu olamadým onca yýl
Nasýrlý ellerim, tahriþ parmaklarým
Hamallýk yaptým hallerde
Rýzkýn peþinde koþtum
Boynunu büktürmedim evlatlarýmýn
Kimi mühendis oldu
Kimi de zengin iþ adamý...

Evlatlar büyüdü, adam (!) oldular ya
Görünmezliðe karýþtýlar
Ama ben onlarý çok özledim
Kalbimin, kanýmýn her zerresinde onlar var
Para pul istemem, tapmadým mala mülke
Kuru bir selam yollasalar bana
Fakirhaneme gelip nasýrlý ellerimi öpseler
Her þeyi unutur geçerim
Gözlerden sicim gibi inen yaþlarý silerim...

Bu bayramda kapýmý çalacaklar mý
Yoksa unutup gittiler mi dünya iþlerinde babayý
Küçüklük narin seslerine hasretim
’’Babacýðým’’ diyerek boynuma sarýlýrlardý
Mahçuptuptum onlara alamadýklarýmdan
Boynu büküktü hamal babanýn
Geceleri gizli gizli aðlardým...

Bisiklet istemiþlerdi kýrmýzý renklisinden
Altý ayda zor biriktirmiþtim parasýný
Ýkinci el bir bisiklet alýnmýþtý
Sevinçleri çok mutlu etmiþti ailemizi
Üstünden inmezlerdi
Varlýklý ailelerin çocuklarýna caka satýþlarý
Ömrümü daha da uzatýrdý benim...

Þimdi!?
Sokaklarda limon yabani çay satarým
Zengin evlatlarýn olsa ne
Kan pýhtýsýna dönüþtü kalbim
Ben nerede hata yaptým bilemedim ki
Rabbin imtihanýnda mýyým anlayamadým
Yoksa Töresini unutan
Atasýnýn yolundan gitmeyen
Devletin suçu mu hayýrsýz evlatlarýn üremesi
Bilemedim, anlayamadým!

Zafer Direniþ
...

Acýlar içimde kývrým kývrým Sakarya olur! :(
Sosyal Medyada Paylaşın: