Gecenin zifiri karanliðýnda... Kimseler seni göremez... Dertlerinle baþ baþa kalýrsýn..
Çünkü!... O karanlýk bir çarþaf gibi her þeyi örter. Hele birde, dertli ve hüzünlü isen... Gözünden akan yaþlar... Usul usul kalbine akar. Kor ateþ gibi Için de sakladýðýn o duygularý... Kimseye söyleyemediðin için de, saklý kalan... Sevgini, öfkeni atarsýn... Geceye haykýrmak gelir içinden... Baðýra baðýra... Sevdiðine bile söylemeye cesaret edemediðin... O saf ve temiz sevgiyi... Acýlarýnýn içine sararsýn... Hepsini birden kalbine... Kapansýn diye, gömersin... O karanlýk gecede alel, acele kaçarsýn... Panik bir halde.. Bir an önce kapanmaz sandýðýn... O yaralar kapansýn diye. Ýçinden dua eder. Belki de, ümitsz olan hasretini örtersin geceye... Bazen sevgiliye... Bazen güzel günlere... Nisbet edercesine.. Nalet edersin! Neden? Niye? Niçin? Diye.... Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.