Nasýl diye sorsam kendime ve bir papürüs gibi buruþturulmuþ, solmuþ ve okunmayan; dil iki ucu keskin bir kýlýç sanki Zülfikar! Bir el deðinir ya da dokunur ya da siler geçer farkýnda olmadan... Bilirsin, bilirler, bilinir de deþifresiz uzar gölgesinde gün batar. Bir sorgudur mahþeri hengamede yüreðim, kalýba sýðmaz ve sýðýntý; mülksüz... Bu çit, bu duvar, bu korku saramaz kanayan düþlerimi ve sen bakarsýn utanmadan gözlerime; çit senin, duvar senin, korku da senin... Mülkün senin olsun, özgürlük benim...
25 Mart 2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nejdet Evren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.