Henüz sonbaharýn erken göçebe kuþu deðildim. Bir huzur bir þarký bir mavi bakýþýna eðildim. Nâr’ý, umut rahminde vefa riyâsýnda farkettim. Ya ben sevgiye hayraným ya hüzün bana sevdalý.
Bazen çýkmaz sokaklarda gezdim dolaþtým aðladým. Her arzum ters gittikçe yüreðimi bir bir daðladým. Oysa acýlar baþucumda ben huzuru aradým. Ya ben acýya alýþtým ya yaþlar bana sevdalý.
Alýn terine çökmedim bilmem mal mülk gasbetmeyi. Ben bir neferim severim yaðmurda tohum ekmeyi. Vicdana haramdýr ölçmezsen kul hakkýný, emeði. Ya ben tokluðu seçtim ya harisler bana sevdalý.
Söylerim ona anlamaz benim malla iþim olmaz. Huzurla giden yolda durup eþeðe gem vurulmaz. Oysa hakkýn olmayan çayda dem, ömürde sorulmaz. Ya ben gün dem’indeyim ya karanlýk bana sevdalý...
09.09.2022 Mehmet Aydýn Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmedi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.