MAVİ DÜŞ KURARIM...

Ýlk ramazan, ilk iftar yalnýzlýðýn suskun hallerinde
Yine sensiz geçip gidecek þehr-i ramazan
Her top atýþýnda, ezan okunduðunda
Yürekte ne büyük çýðlýklar yansýyacak soframa
Dualarým sekteleyecek adýn geçtiðinde
Bir yudum su boðazýmda düðümlenecek
Yokluðuna iftarýmýn hiç bir anlamý kalmayacak
Ve sen çok uzaklarda duymayacaksýn hýçkýrýklarýmý.

Teraviye ütüleyip hazýrladýðýn elbisem, gömleðim
Giydirirdin o narin ellerinle, mis sürerdin
Camiye uðurlarken gözlerin gözlerimde öperdin
O an içimden uçuþurdu renk renk kelebekler
Kokladýðým sarý saçlarýnda meltem olurdum
Ya þimdi; kýrýlgan kalbimin çýkmaz sokaklarýnda
Yol alýrým camiye gitmekte zorlanan adýmlarla...

Cami dönüþü gökyüzünü süzerim belki hayalin
Gözlerimin çelenginden düþer mi anýlarýn
Sulu gözlerden akar, rahmet olursun topraða
Döþümde bir sýzý baþlar þifasý bulunmayan
Deniz yok ki burada, atayým þu garibi
Ýntiharýn olayým vuslatý olmayan sevdanýn aþkýn
Ay tepemde dolanýr, gün sayarken zamanýn
Mavi düþ kurarým gül bitmeyen susuz bahçemde..

Zafer Direniþ
...

Sýzlar düþtü seni anarken bu gece...
Sosyal Medyada Paylaşın: