Allah, kimi doðru yola erdirmek isterse
onun göðsünü Ýslâm’a açar.
Kimi de sapýklýða düþürmek isterse,
onun göðsünü göðe yükseliyormuþçasýna
dar ve sýkýntýlý yapar.
Allah, iman etmeyenlerin baþýna böyle
belâ ve sýkýntýlar yaðdýrýr.(17)
De ki:
“En üstün ve en mükemmel delil Allah’ýndýr.
Eðer Allah dileseydi,
sizin hepinizi doðru yola erdirirdi.” (18)
Ýþte Rablerinin gösterdiði yolda yürüyenler onlardýr,
kurtuluþa erecek olanlar da
yalnýzca onlardýr. (1)
Allah hikmeti dilediðine verir.
Kime hikmet verilmiþse,
ona gerçekten pek çok
iyilik ve güzellik verilmiþtir.
Fakat bu hakikatleri ancak
gerçek akýl sahipleri anlar,
üzerinde düþünüp ibret alýr. (6)
Ýnsanlarý doðru yola eriþtirmek
senin vazîfen deðildir.
Ancak Allah dilediðini doðru yola ulaþtýrýr.
Hayýr olarak her ne harcarsanýz,
faydasý kendiniz içindir.
Bu sebeple siz,
sadece Allah rýzâsýný kazanmak için vermelisiniz.
Ýyilik olarak her ne harcarsanýz,
mükâfatý size tam olarak ödenir
ve hiçbir þekilde haksýzlýða uðramazsýnýz. (7)
Yine birbirlerine:
“Siz siz olun,
dininize uyanlardan baþkasýna
sakýn ha güvenmeyin” derler.
Rasûlüm! De ki:
“Uyulmasý gereken en doðru yol,
Allah’ýn gösterdiði yoldur.
Birine size verilenin bir benzeri verilecek
veya onlar Rabbinizin huzurunda
sizinle münâkaþa edip
aleyhinize delil getirecekler diye mi
böyle söylüyorsunuz?”
De ki:
“Þüphesiz lutuf ve ihsân Allah’ýn elindedir,
onu dilediðine verir.
Allah’ýn lutfu pek geniþtir
ve O her þeyi hakkýyla bilir.” (8)
Ehl-i kitap olsun, müþrikler olsun, kâfirlerin hiçbiri,
Rabbinizden size bir hayýr indirilmesini istemezler.
Allah ise rahmetini dilediðine lutfeder.
Allah çok büyük lutuf sahibidir. (2)
Ýnsanlar,
baþlangýçta ayný dine inanan tek bir ümmetti.
Sonra kimi iman kimi inkâr ederek
anlaþmazlýða düþtüler de
Allah onlara,
müjdeleyici ve uyarýcý peygamberler gönderdi.
Anlaþmazlýða düþtükleri konularda
insanlar arasýnda hakem olmasý için
o peygamberlere dinî gerçekleri içeren
kitaplar indirdi.
Ancak Ehl-i kitap,
kendilerine apaçýk gerçekler geldikten sonra,
aralarýndaki kýskançlýk yüzünden
o gerçek hakkýnda anlaþmazlýða düþtüler.
Sonra Allah, kendi iradesiyle,
onlarýn anlaþmazlýða düþtükleri konuda,
iman edenlere doðru yolu gösterdi.
Allah, dilediði kimseyi dosdoðru yola eriþtirir. (3)
Kim Allah’a güzel bir borç verecek olursa,
Allah onu kat kat fazlasýyla kendisine geri ödeyecektir.
Allah, geçimliðinizi ve iç dünyanýzý
bazan olur sýkar daraltýr,
bazan olur açar geniþletir.
Zâten siz, eninde sonunda
yalnýz O’na döndürüleceksiniz. (4)
Ýþte þu peygamberler ki,
biz onlarýn bazýsýný bazýsýna üstün kýldýk.
Ýçlerinden biriyle Allah doðrudan konuþmuþ,
birini ise derecelerle yükseltmiþtir.
Biz, Meryem oðlu Ýsa’ya apaçýk mûcizeler verdik
ve onu Rûhu’l-Kudüs’le destekleyip güçlendirdik.
Eðer Allah dileseydi,
o peygamberlerin hemen ardýndan gelen insanlar,
kendilerine bu kadar açýk deliller ulaþtýktan sonra
birbirleriyle savaþmazlardý.
Ne var ki, aralarýnda anlaþmazlýða düþtüler de
onlardan iman eden de oldu,
inkâr eden de.
Þâyet Allah dileseydi onlar birbirleriyle savaþmazlardý.
Fakat Allah dilediðini yapar. (5)
Allah rahmetini kullarýndan kimi dilerse
ona ihsân eder.
Allah çok büyük lutuf ve ihsân sahibidir. (9)
Göklerde ve yerde olan her þey Allah’a aittir.
O, dilediðini baðýþlar,
dilediðine de azab eder.
Allah, çok baðýþlayýcýdýr,
engin merhamet sahibidir. (10)
Onlara,
müslüman toplumun güvenliðini ilgilendiren
veya mü’minler arasýnda
korku ve paniðe yol açabilecek
bir haber geldiðinde,
olayýn sebep olabileceði zararlarý düþünmeden,
onu hemen yayýverirler.
Halbuki onlar bu haberi Rasûlulullah’a
ve aralarýndaki yetki sahibi kimselere götürselerdi,
iþin iç yüzünü araþtýrýp ortaya çýkarabilecek olanlar,
elbette onun mâhiyetini anlayýp,
ne yapýlmasý gerektiðini bilirlerdi.
Eðer Allah’ýn üzerinizde lutfu ve rahmeti olmasaydý,
pek azýnýz hâriç,
hepiniz
þeytana uyup giderdiniz. (11)
Allah’a inanýp
O’na sýmsýký sarýlanlarý Allah,
katýndan bir rahmet ve lutuf içine daldýracak
ve onlarý kendine varacak
dosdoðru bir yola eriþtirecektir. (12)
Ýçlerinde sana kulak verip okuduðun
Kur’an’ý dinleyenler var.
Halbuki biz,
onu anlayamasýnlar diye kalpleri üzerine
kat kat perdeler gerdik,
kulaklarýna da bir aðýrlýk koyduk.
Artýk hangi delil, iþaret ve mûcizeyi
görürlerse görsünler,
yine de iman etmezler.
Hatta yanýna geldiklerinde
seninle münakaþaya giriþirler
ve inkâra saplanýp kalmýþ o kâfirler:
“Bu, öncekilerin masallarýndan baþka bir þey deðil” derler. (13)
Ýþte bunlar,
kavmine karþý kullanmasý için
Ýbrâhim’e verdiðimiz delillerimizdir.
Biz, dilediðimiz kimselerin derecesini
kat kat yükseltiriz.
Þüphesiz Rabbin,
her iþi ve hükmü hikmetli ve saðlam olan,
her þeyi hakkiyle bilendir. (14)
Ýþte bu yol, Allah’ýn yoludur.
O, bu yola kullarýndan dilediðini eriþtirir.
Eðer onlar Allah’a ortak koþmuþ olsalardý,
yaptýklarý tüm ameller elbette boþa giderdi. (15)
Eðer onlara istedikleri gibi melekleri indirseydik,
ölüler dile gelip kendileriyle konuþsaydý
ve her þeyi toplayýp þâhit olarak karþýlarýna getirseydik,
Allah dilemedikçe yine de onlar
iman edecek deðillerdi;
fakat onlarýn çoðu bilmezler.
Ýþte biz her peygamberin karþýsýnda
insan ve cin þeytanlarýndan oluþan
bir düþman þebeke var etmiþizdir.
Bunlar, aldatmak için birbirlerine
yaldýzlý sözler fýsýldayýp dururlar.
Þayet Rabbin dileseydi böyle yapamazlardý.
Bu bakýmdan onlarý,
uydurduklarý yalanlarla baþbaþa býrak! (16)
Biz her bir peygamberi,
dinî emir ve yasaklarý
onlara en güzel þekilde anlatmalarý için
kendi kavminin diliyle gönderdik.
Artýk Allah
dilediðinin doðru yoldan sapmasýna fýrsat verir,
dilediðini de doðru yola erdirir.
O, karþý konulamaz kudret sahibi,
her hükmü ve iþi hikmetli ve saðlam olandýr. (19)
Ýki grup hâlinde:
Bir grubu Allah doðru yola erdirmiþtir.
Diðer grubun ise,
yanlýþ yolu seçmeleri yüzünden
sapýklýða düþmesi kaçýnýlmaz bir gerçek olmuþtur.
Çünkü o sapýklýða düþenler,
Allah’ý býrakýp þeytanlarý dost edindiler;
yine de kendilerinin doðru yola olduklarýný sanýrlar. (20)
Allah kimi doðru yola erdirirse,
iþte doðru yolu bulan kimse odur.
Kimi de saptýrýrsa,
iþte onlar zarara uðrayanlarýn ta kendileridir. (21)
Allah kimi saptýrýrsa
artýk onu doðru yola iletecek kimse yoktur.
Allah onlarý kendi hallerine terk eder de,
azgýnlýklarý içinde
þaþkýn þaþkýn bocalayýp dururlar. (22)
Ey iman edenler!
Müþrikler birer pislikten ibarettir.
Onun için artýk bu yýldan sonra
Mescid-i Harâm’a yaklaþmasýnlar!
Eðer onlarýn engellenmesiyle
yeterli gelir elde edememekten,
dolayýsýyla fakirliðe düþmekten korkarsanýz,
unutmayýn ki,
Allah dilediði takdirde
lutf u keremiyle sizi zenginleþtirir.
Þüphesiz Allah her þeyi bilen,
her iþi ve hükmü
hikmetli ve saðlam olandýr. (23)
Allah, kullarýný her bakýmdan
emniyet ve esenlik yurduna dâvet eder
ve kimi dilerse onu doðru yola eriþtirir. (24)
Onlara þöyle de:
“Allah dilemedikçe,
ben kendime ne bir zarar verebilir,
ne de bir fayda saðlayabilirim.
Her ümmet için belirlenmiþ bir süre vardýr.
Bu sürenin sonu geldiði zaman
artýk onu
ne bir an geciktirebilirler,
ne de bir an öne alabilirler.” (25)
(1) Bakara / 5. Ayet (2) Bakara / 105. Ayet (3) Bakara / 213. Ayet
(4) Bakara / 245. Ayet (5) Bakara / 253. Ayet (6) Bakara / 269. Ayet
(7) Bakara / 272. Ayet (8) Âl-i Ýmrân / 73. Ayet
(9) Âl-i Ýmrân / 74. Ayet (10) Âl-i Ýmrân / 129. Ayet
(11) Nisâ / 83. Ayet (12) Nisâ / 175. Ayet (13) En’âm / 25. Ayet
(14) En’âm / 83. Ayet (15) En’âm / 88. Ayet (16) En’âm / 111. Ayet
(17) En’âm / 112. Ayet (18) En’âm / 125. Ayet (19) En’âm / 149. Ayet
(20) Ýbrahim / 4. Ayet (21) A’râf / 30. Ayet (22) A’râf / 178. Ayet
(23) A’râf / 186. Ayet (24) Tevbe / 28. Ayet (25) Yunus / 25. Ayet
(26) Yunus / 49. Ayet