ama gider insan
Hayat, koskoca bir aðaca benzer,
koskoca bir aðaca,
dallarý, budaklarý birbirine karýþmýþ koskoca bir aðaca benzer hayat…
Ve insan,
evet, insan bu koskoca aðacýn dallarýna tutunmuþtur,
o tutunduðu dal baðlar insaný hayata,
can suyu o daldadýr,
yaþam o daldadýr,
güneþ o daldadýr,
gece o daldadýr,
yarýn o daldadýr,
çünkü umuttur o dal yarýna…
Aðaç çok güçlüdür, fakat bazý dallarý deðil,
bezen mevsimler karýþýr birbirine,
baharý beklerken kýþý yaþarsýn,
bazen öyle fýrtýnalar eser ki,
çiçek açmak isterken yaprak dökersin…
Kaç mevsim daha geçecek o dalda,
kaç bahar göreceksin kim bilir,
kim bilir belki bu son bahar,
belki sonrasý hiç yok,
kaç daldan tutunma þansý var ki insanýn hayatta,
bilen var mý,
yok…
Ama bir þey var,
bir gerçek var,
o son tutunduðu dal kýrýlýnca gider insan hayattan,
kimisi kurur gider,
kimisi toprak olur gider,
kimisi yanýp kül olur gider,
kimisi iyi gider,
kimisi kötü gider,
ama gider insan…
+Stefanos Cengiz KORKMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.