Atmaca kovalarken beyaz bir güvercini Balkondan içeriye uçtu o can havliyle Atmaca umutsuzca yükseldi bulutlara Güvercin kurtulsa da korkmuþ ve titriyordu
Elime aldým onu tüylerini okþadým Konuþtum kýsýk sesle gayet kibar bir tonla Gözleri gözlerime bakýyordu sürekli Beni kimseye verme koru kolla diyordu
Bir tabaða su koydum belki içer diyerek Biraz ekmek doðradým yer diye düþünerek Suya da dokunmadý ekmeðe de bakmadý Uçup gitti aniden bir teþekkür etmeden
Bir gün sonra dönmüþtü balkona o yeniden Köþede yatýyordu hem de yalnýz deðildi Üç beþ çöp getirmiþler yanlarýnda gelirken Yuva olmuþtu balkon beyaz güvercinlere
Seðmenoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.