uzak akþamlarýn sisli yanlarýnda býraktým ürperen anlarýný sokaklarýn mutlu dingin ve sarhoþ anýlarýmý olmadýðýný bile bile kayýt düþerdim z a m a n a...
þimdi hangi þehre bilet alsam yolumu þaþýrýrým düþsel bir patikada bulurum kendimi usulca ki ne geleceðimiz vardýr, ne bihaber yanlarýmýz tüm zamansýz yaþanmýþlýklarýmýz g i b i...
sen ki hangi kitabýn kahramaný sen ki hangi mevsimlerin hýrçýn sonbaharý gözlerim kamaþýyor yapýþýp kalýyorum bakamýyorum artýk rengi koyu s i y a h a...
bilmediðim tüm zamanlarý sen yokken çaldým kendime þimdi ekliyorum bir bir resimleri, yýrtýlan yerlerinden ey aþk! giderken sen, mor bir bavul býrakmýþtýn emanet emanetin duruyor, vuruyor “ her sabah t o p u k l a r ý m d a n...”