Sen yokken Geceyi bin Yýldýza bölerdim Uykuyu kendime Haram ederdim Yorgun sabahlara Güneþsiz yarýnlara Uyanýrdý her gün yüreðim Aðlardým bütün gece boyu Ìçe akýtýlan gözyaþý Kimse görmezdi
Yaðmur yaðdýðýnda Bu Þehir’de Damla damla Düþerdi özlem Islanmak deðildi Beni korkutan O damlalarda boðulmaktý Yokluðun beni boðardý Öyle zordu ki dayanmak Sensiz geçen her dakika Yüreðime çözülmeyecek Bir düðüm atardý Sýkýlýrdým Bunalýrdým da Ìsyan bile edemezdim Sesim çýkmazdý
Beni umursarmýydýn Böylesine acý Çekmemi anlarmýydýn Hiç bilmiyorum Yoktun Çünki olsaydýn Ben böyle Acý çekmezdim ki Olsaydýn Özlemek denen þeyin Bu kadar zor Olduðunu bilmezdim ki Ah sevgilim Neden yanýmda deðilsin ki
Kendimle savaþýyorum Seni sevmekten Kurtulmalýyým diye Öylesine karýþýk Bir denklemki bu Seni.. Sevmekten kurtulamazsam Benligimi yitireceðim Ben.. Ben olmaktan Çýkacaðým biliyorum Kurtulmayý baþarýrsam Bu kez Yüreðimde ki bu boþluðu Nasýl dolduracaðým peki Sensizliði yaþamaya Alýþmaktan da Çok korkuyorum
sevay Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.