AMANSIZ HAN
Efkârdan dumandýr Nemrut Tepesi,
Alçaðýn gýdasý zulümdü kandý…
Bülbüle dönmüþtü arsýz pepesi,
Aldýklarý mazlum çaresiz candý…
Vicdani þerefi yoktu paþanýn,
Malda mülkte gözü vardý maþanýn,
Bir deðeri yoktu küfrün hâþânýn,
Dermansýz bedene ölüm her andý…
Zordu dað yollarý taþtý topraktý,
Ekmek yemek ottu yeþil yapraktý,
Vahþinin elinde tahra oraktý,
Cellâda sorunca dindar insandý…
Fýrat’ta balýktý kadýnlar kýzlar,
Fermanla artmýþtý her yerde hýzlar,
Meydanda namussuz cani hýrsýzlar,
Anneler babalar yavrular yandý…
Cantekin der; düþtü fýrsat cahile,
Nice cansýz beden vurdu sahile,
Hesap sorulmadý zulme dahile,
Dünya kan gözyaþý amansýz handý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.