Gönlümüzde fay kýrýklarý içimizde depremzede duygular yaralarý kim sarar kalan kaldý Giren gitti ölen öldü
Ne depremlerimiz oldu kimse duymadý duysa umursamadý Sonra içimizdeki depremzedeler Kimse acýmadý bir bir öldü
Yaralar sarýlmayýnca Onlarla birlikte hislerimiz merhametimiz þefkatimiz içimizdeki insanlýk öldü
Boþ ve bön dangalak bir dünya Ýyi de kötü de belasýný buldu Ne küfürden insan kurtuldu Ne þükür yerini buldu
Yaþamayý bilemedik Yaktýk yaktýk hayat ý En sonunda olanlar oldu Kalabalýklar içinde yalnýzlýk doðdu
Ýþte o asla ölmedi hep var oldu Öyle ki herkes yalnýzdý Oysa etraflar doluydu Kalabalýklar içinde yalnýzlýk doðdu * Hayatýmýz enkaz altýnda kaldý Kimse kurtarmadý Sonunda hem kaz altýnda insanlýðýmýz öldü * Ahlaki katillik meþrulaþtý suç olmaktan çýktý Ve Ýþte o gün anarþist ruhlu Provokatif insanlar doðdu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Çoban Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.