MENEKŞELERİN ADINI SEN KOYDUM...

Gelip geçer özleme prangalanmýþ ayrýlýklar
Zaman kötü, betimsiz aðýtlar arþa deðdi
Huzura gölge düþtü, tebessümlerim kayýp
Sevgimizin köküne kýran girdi
Her dem alevler yükseliyor, gök deliniyor
Boðuluyorum sensizliðin girdabýnda
Ben aðlamayayým da kimler aðlasýn ey can!

Sýðýndýðýmýz geceler korku verir yýldýrýmda
Kapý týkýrtýsýnda kulaðým can korkusu
Þimdi sana ne çok ihtiyacým var bir bilsen
Boynu bükük yalnýzlýðýma son noktayý koysan
Dönüp gelir misin hatýralarýn hatýrýna
Gönülden düþen sevda yeniden çiçek açar mý
Gönlümüze düþen sonbahar tazelenir mi baharla?

Þarkýlardaki kahýrlar son bulur mu demlenirken
Unutamam seni gözyaþýmda boðulurken
Onca acýlar yuva yaptý kalbimizin tam orta yerine
Kaybolup gitti soluduðum mavi iklimler
Gönül gönüle açtýrdýðýmýz menekþeler nerede
Ah!.. sevdanýn gülleri solmasýn
Ýnan bana, sen benim bir ömür kalbimdesin!..

Zafer Direniþ
...

Bahçeme mor menekþeler diktim, adýný sen koydum!

Sosyal Medyada Paylaşın: