Zilzâl

Bir yýldýzýn ölümü gibiydik
Rengârenk,
demet demet acýlarla dolu.

Vicdanlarýn makineye dönüþtüðü,
Kulaklarýn binbir sultan saðýrlýðý
Gözlerin milsiz körlüðü.

Ölüyorduk,
Sonrasýnda epey öldük zaten.
Bildiðin öldük.

Politik vaazlarýn þehadetinde
Uhrevi nutuklar selalarýnda
Uzaklardan görünen enkaz platosuyduk.

Ölmeden önce çýðlýklarýmýzý yutkunduk,
Saçlarýmýzý yolduk,
Ölümü an an soluduk.

Ellerimiz olay mahallinden dýþarýya taþtý,
Ýsyanýn atar damarlarýný serinlettik
Cihaný acý acý dolandýk.

Paslý demirler kokuyor bedenimiz,
Çakýl taþlarýnýn belirgin izleri desenimiz
Uyuyoruz öylece, cümleten kefensiz.

Þeddeli bir zelzele bulutu geçti
üstümüzden,
Zilzal suresi rengine boyandýk.

Poseidon’un atlarý kiþniyor,
Nallarýnda göklerin gazabýnýn uðultusu
Affedilmiyor güvercinlerin gurultusu.

Ömür alametimiz, gülüþlerimiz
Göz haritamýz, gök kubbe sadamýz
Öyle bir öldük ki artýk bir sayýyýz.

Sosyal Medyada Paylaşın: