Þiir...
Hep vardý hayatýnda
Kadýn yoktu þiirde
Kadýn perde arkasýnda
Saklanan gizli hazinendi...
Ýçinde duman duman tüterken sevda!
Kadýnsýz þiirler demlenirdi zulanda...
Ben...
Hep vardým kalbinde
Onurun bunu kabullenmese de
Birini bulmuþtun paravan önüne
Ruhu benden iki çocuk doðurtmuþtun...
Ýçimde buram buram kokarken hasret!
Sensiz þairlere meze olmuþtu arzum...
Sen...
Hep vardýn bir yerde
Her daim adýný anmýþlýðým olmuþtu
Sensizliði asla düþünmediðim günlerde
Bir vuslatsýz ayrýlýk olacaðý da içime doðmuþtu...
Artýk dahada çözülmez oldu bu düðüm!
Bitmeli bu kerbela ya da yanmalý bu kördüðüm...
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.